VOORMALIG KLOOSTER WORDT GETRANSFORMEERD TOT BOUTIQUEHOTEL

Het voormalig kloostergebouw in Valkenburg stamt uit 1883 (begin bouw) en is een gevolg van de ‘Kulturkampf’ in het laatste kwart van de negentiende eeuw bij onze oosterburen. Katholieken waren in het pas opgerichte Duitsland niet meer welkom en veel Duitse katholieke congregaties besloten hun heil over de grens in Nederland te zoeken. Zo ook de zusters Franciscanessen, de oorspronkelijke bewoners van het in neogotische stijl gebouwde klooster. Ze stichtten er onder meer een school voor jongens en meisjes die overigens gescheiden les kregen. Na het vertrek van de zusters in 1961 kwam het kloostercomplex in handen van de gemeente die er onder meer verenigingen en een muziekschool in onderbracht – het kreeg toen de naam Pradoegebouw. Directeur Jaco Meuwissen van 3W real estate (ontwikkelaar van het boutiquehotel) en directeur Ron Habets van Bouwbedrijf Habenu-van de Kreeke (verantwoordelijk voor de transformatie) weten dat er in die periode veel oorspronkelijke delen verloren zijn gegaan. “De gemeente liet een deel van het L-vormig gebouw slopen omdat dat in verval was geraakt. Ook binnen werd er rigoureus verbouwd. Feitelijk zijn alleen de schil en het trappenhuis nog monumentaal. De ramen eveneens; die handhaven we dan ook. Wel met voorzetramen met het oog op het geluid en energetische maatregelen.”

Stuk voor stuk inmeten

Toch zullen er, wanneer de verbouwing klaar is, nog wat oude elementen te zien zijn in het hotel, geven beide heren aan. “We hebben op zolder de oude binnendeuren gevonden. Die hebben we teruggebracht. Dat was wel een hele klus omdat ze stuk voor stuk ingemeten moesten worden en er bovendien rekening moest worden gehouden met de huidige eisen wat brandwerendheid betreft. In een van de kamers is bovendien een plafondornament behouden gebleven. En we laten hier en daar wat vroegere details zien.” Voor de rest wordt het een eigentijds en eigenzinnig boutiquehotel, maakt Meuwissen duidelijk. “Er is wat familiehotels betreft in Valkenburg natuurlijk het nodige aanbod, maar dit hotel krijgt een heel onderscheidend karakter.” Gevraagd naar de naam begint hij te lachen. “Die verwijst naar de Belgische wielrenner Marcel Kint die in 1938 in Valkenburg op de Cauberg wereldkampioen werd. We wilden een korte krachtige naam. Het is weliswaar een verwijzing naar het wielrennen dat ooit een echte katholieke sport was, maar de naam Kint kent lang niet iedereen. Dat was ook de opzet, omdat we een bredere doelgroep dan wielrenners willen aanspreken.”

Lange aanlooptijd

Ron Habets wijst dan op de lange aanlooptijd van het project, ruim drie jaar. Die was niet alleen nodig omdat alles tot in de puntjes werd voorbereid, maar eveneens omdat er wat zaken speelden die moesten worden opgelost. “Het transformeren van een Rijksmonument vraagt om een zorgvuldige aanpak. Daarnaast hadden we onder meer te maken met verzakking aan de voorzijde van het gebouw. De riolering bestaat uit gresbuizen en daar waren er een aantal van stuk gegaan. Daardoor was onder een deel van het gebouw fundering weggespoeld.” Bovendien, zegt hij, werd in de kelder asbest gevonden. “Die kelders waren een tijd lang niet toegankelijk, daardoor kwamen we er in het voortraject pas bij uit. Het saneren van die asbest heeft de nodige weken gekost. En dan komen tijdens de werkzaamheden nog onverwachte zaken aan het licht. Maar dat is vrijwel altijd het geval bij een bestaand gebouw, zeker als het een monument is. Bovendien hebben we in de afgelopen periode eerst te maken gehad met de coronacrisis en, net toen we begonnen met de bouwwerkzaamheden, met een materiaalcrisis.” Jaco Meuwissen merkt op blij te zijn dat ze kunnen samenwerken met een bouwbedrijf dat ervaring heeft met soortgelijke projecten. “We werken samen in bouwteam en Habenu-van de Kreeke is voor ons een zeer waardevolle partner. Ze denken mee, hebben heel veel kennis in huis. De samenwerking verloopt dan ook bijzonder goed. Het project is inmiddels een kindje van ons beide geworden.”

Pragmatisch

Habets erkent dat de transformatie van monumentale gebouwen in het DNA van zijn bedrijf zit. “Je kunt inderdaad stellen dat we een voorliefde voor dit soort opdrachten hebben. Maar hoe bijzonder een gebouw ook is, we kiezen voor een pragmatische benadering waarbij het pand wel leidend is. Daar blijven we heel dicht bij.” In dat gebouw, vertellen Meuwissen en Habets, zijn bij het begin van de werkzaamheden alle verdiepingen leeg geruimd en ontdaan van latere toevoegingen. Vervolgens zijn ze opnieuw ingedeeld. Daardoor zijn er 32 hotelkamers en een vergaderruimte gecreëerd. Verder komt er op de benedenverdieping een restaurant. Meuwissen: “In principe leent een dergelijk oud klooster zich er prima voor om een hotel in te realiseren. Het restaurant sluit aan op het onderscheidende karakter van het boutiquehotel, met een kaart met volop verse, eerlijke producten. Ook niet-hotelgasten kunnen er terecht. In de zomer is er tevens de mogelijk buiten te eten – er komt een terras.”

Gasloos

“Boutiquehotel Kint wordt dus een onderscheidend en eigentijds hotel met de luxe en comfort die heden ten dage verwacht mag worden”, aldus Meuwissen. Uiteraard is er volop aandacht voor het aspect duurzaamheid. Zo wordt er verwarmd en gekoeld met lucht, het gebouw is gasloos. “Het kloostergevoel is er nog altijd, maar dan wel met een hedendaagse touch. Dat laatste zal zeker in het interieur terug te zien zijn. In de afwerking van de gangen en kamers, maar bijvoorbeeld ook in de keuze voor de bedden en meubilair. Daarvoor hebben we een bedrijf ingeschakeld dat eveneens vanaf het begin met ons meedenkt. En uiteraard is er vanaf het eerste moment overleg met de partij die het hotel uiteindelijk gaat uitbaten. Daardoor ontstaat er straks een eindresultaat waar iedereen tevreden over is.” Habets verwacht dat de verbouwingswerkzaamheden in de loop van april kunnen worden afgerond. In mei zal begonnen worden met het interieur van het hotel. “De verwachting is dat in de loop van de zomer de deuren open kunnen. Wel moet de buitenruimte nog worden ingericht. Die wordt zodanig dat auto’s kort voor de deur kunnen stoppen om koffers te laden en lossen.”

Meuwissen vindt het heel bijzonder dat het klooster na jaren van leegstand nu dankzij een herbestemming behouden is gebleven voor Valkenburg. “Dit hotel is ooit begonnen als initiatief van enkele mensen die begaan zijn met dit gebouw en Valkenburg als geheel. Inmiddels is er sprake van 14 participanten die gezamenlijk eigenaar zijn van het gebouw en het park en investeren in het behoud van een belangrijk monument. Waar het klooster ooit deels vervallen was, heeft het nu naast een bijzondere nieuwe invulling ook weer een fraaie uitstraling gekregen en daarmee is het in meerdere opzichten een aanwinst.”